πραγματίδιον

τὸ, Α

1. υποκορ. τού πράγμα

2. συν. στον πληθ. τὰ πραγματίδια

μικρή, ευτελής περιουσία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρᾶγμα, -ατος + υποκορ. κατάλ. -ίδιον (πρβλ. γραμματ-ίδιον)].